Bij het SpaceX controlecentrum (Texas, VS) werd er op 20 april afgeteld alsof het oudejaarsavond was. Toen het SpaceX Starship na de lancering wat later in de lucht uit mekaar spatte, joelden en applaudisseerden de aanwezigen dat het een aardje had. Mensen vielen mekaar huilend van geluk in de armen nadat miljarden durfkapitaal en belastinggeld binnen de 4 minuten letterlijk in rook op gingen. Wat overbleef was een gigantische rookpluim en honderden tonnen CO2 in de stratosfeer. Het is de stijl van Silicon Valley. Minimal viable product. Met andermans geld ondernemertje spelen. Geld tanken, snel doen en dan denken. Niet bepaald een succesrecept, zo blijkt. Blauwevinkjesman Elon Musk zat erbij en keek er (onbewogen) naar.
Als er iets is dat Elon Musk typeert dan is het wel zijn vaak irrationele- en impulsieve gedrag. Een aan/uit succesverhaal vol wilde dromen. Dat gaat van buitenverblijven op Mars, een super heavy ritje op de ruimtecarrousel over ruimtedraken met lasers voor Oekraïne tot de hyperloop en wat nog meer. En blauwe vinkjes. Wanneer je iemand ontmoet die Vladimir Poetin uitdaagt tot een man-to-man gevecht en onderwaterauto’s wil bouwen dan weet je dat je die persoon doorgaans met de grootste omzichtigheid moet benaderen. Musk dus.
Ballistische ellende
Ook niet teveel zaniken over die super heavy rocket. Ze lanceerde, explodeerde en reduceerde vervolgens tot een hoopje ballistische ellende. En honderdduizenden tonnen CO2. In de stratosfeer. Waar het jarenlang blijft hangen. Einde verhaal. Van de 33 motoren van de stuwraket vielen er bij de lancering al gelijk 3 uit. En vervolgens nog een 5-tal tijdens de eerste minuten van de vlucht. In Silicon Valley heb je dan nog altijd 25 motoren over. Er zat zowaar een zelfdestructie mechanisme op de Musk raket. Dat werd geactiveerd. Net zoals in een echte sci-fi serie. Ach, wat maalt het. Over een paar maanden staat er alweer een nieuw ruimteprojectiel klaar. Elona (Musk veranderde zijn naam op Twitter heel even van ‘Elon’ naar ‘Elona’) draait er zijn/haar hand niet voor om.
Wanneer je iemand ontmoet die Vladimir Poetin uitdaagt tot een man-to-man gevecht en ruimtedraken met lasers naar Oekraïne wil sturen dan weet je dat je die persoon met de grootste omzichtigheid moet benaderen. Musk dus.
Doorgeschoten corporatisme
Veel interessanter dan ruimteschroot is het feit dat Musk een aantal maanden geleden Twitter kocht voor 44 miljard dollar. Het valt op dat digitale struikrovers als Jeff Bezos, Bill Gates en Elon Musk steeds meer grip proberen te krijgen op diverse mediakanalen. Bezos is eigenaar van de Washington Post, één van de grootste kranten in de VS. Bill Gates bezit onder andere LinkedIn en pompt jaarlijks honderden miljoenen dollars in diverse mediaprojecten. En Elon Musk, die kan zich sinds kort eigenaar noemen van Twitter met een maandelijks actieve gebruikersbasis van meer dan driehonderd miljoen mensen wereldwijd. Big Tech dat tegen de mediawereld aanschurkt. Of de mediawereld wil worden. Er hangt zo stilaan een kwalijk geurtje van doorgeschoten corporatisme in de lucht.
Over het paard getild
En dan zijn er die blauwe Twitter vinkjes. Sinds Musk met een gootsteen onder de arm de kantoren van Twitter binnnen stapte, werd zijn verblijf als CEO getypeerd door onsamenhangende tweets (en dito beslissingen), adverteerders die het voor bekeken hielden en een storm aan protest van Twitter gebruikers. Het laat Musk allemaal Siberisch. Met een miljarden imperium denk je al snel dat je alles beter weet. Musk is zo trots op zijn grijze massa dat hij zelfs een TED talk toezegde om uit te leggen hoe zijn brein nu echt in mekaar zit. Over het paard getild zijn, krijgt zo een geheel een nieuwe dimensie.
Musk’s wegen zijn ondoorgrondelijk. Hij pleit voor een Twitter controleorgaan, een soort van intergalactische raad, die in de toekomst zal bepalen of jij en ik recht hebben op een blauwe vink. En op een mening.
Spijkerbed
Wat dan volgt, is steeds hetzelfde riedeltje over succes: om 3 ‘s nachts uit bed, twee uur mediteren op een spijkerbed en dan nog snel een marathon lopen. Om dan tegen achten na een proteïne shake vol energie aan de werkdag te beginnen. Die blauwe Twitter vinkjes proberen te vermarkten. Op 20 april was het zover: de blauwe vinkjes (voorheen een statusbadge voor geverifieerde Twitter accounts) verdwenen in functie van de persoonlijke smaak van het Tesla fopgenie. Voortaan zit je in het Musk clubje of niet. Wie er onder andere niet lijkt in te zitten en zijn/haar blauwe vinkje kwijt is: Donald Trump, paus Franciscus, Lady Gaga en Kim Kardashian. Die moeten voortaan 7 euro per maand betalen wanneer ze hun blauwe vinkje terugwillen. En mits goedkeuring van Musk zelf. Serieus: wie wil er nu nog leven zonder blauwe vinkje ?
Weerbarstige coupe
Dat een stel nep sterren, een politicus met een weerbarstige coupe en een handvol gestelde lichamen hun blauwe vinkje verliezen: tot daartoe. Opmerkelijker is echter dat ook dat heel wat traditionele media outlets plots konden fluiten naar hun blauwe vinkje. Zo ontwaakten de krant ‘De Morgen’, VRT NWS, ‘The Guardian’ en ‘The New York Times’ op 21 april zonder blauwe vinkje. Er zijn trouwens ook grijze vinkjes. Die krijg je toebedeeld wanneer je wat hebt met de overheid. Joe Biden kreeg er één. Alexander De Croo ook. Bart De Wever en Conner Rousseau dan weer niet. Die zijn tot nader order vinkloos. Zouden ze in San Francisco lucht hebben gekregen van een nakende coalitie tussen Vlaams links en -rechts ?
Controleorgaan
Musk’s wegen zijn dan ook ondoorgrondelijk. En chaotisch. Hij pleit ondertussen voor een Twitter controleorgaan, een soort van intergalactische raad, die in de toekomst zal bepalen of jij en ik recht hebben op een blauwe vink. En op een mening. Een beetje zoals in de film ‘The Hunger Games’. Musk in de rol van de knettergekke, neurotische Cesar Flickerman. Maar dan in het echt. Facebook heeft ook zo een orgaan. De Meta Advisory board. Boordevol ‘knappe koppen’ die bepalen waar de grenzen van de vrije meningsuiting liggen. En wie er dingen verzint en wie niet. En wie beter zijn klep kan houden. Hadden we daar al geen Grondwet voor ? Ze gebruiken trouwens ook cookies om je te volgen. Ja zeg, ook voor een controleorgaan blijft marketing belangrijk. De wereld, die draait ondertussen gewoon door. En zoals het spreekwoord zegt: een rijke gek wordt nooit gek gevonden. Gelukkig voor Musk en Co.
