Herinner je je nog jouw tijden in de kleuterklas ? Ik wel. We hadden er zo een hol bord aan de muur met allemaal geometrische vormen in. Daar moest je dan de overeenkomstige blokken met een hamertje in slaan. En, er was er altijd wel ééntje die per se een cirkelvormig blokje in de driehoekige opening van het bord probeerde te rammen. Zelfs als kleuter wist je dan al dat dit de eerste van vele spijtige beslissingen zou worden die deze kleine dwingeland in zijn verdere leven zou nemen. ‘Het is toch zo een doorzetter’, kirden de ouders ondertussen trots. Dwaasheid doorgegeven via strengen DNA.
Alles op zijn tijd
Heel wat van die doordrijvers zitten vandaag op belangrijke posten in dit land. Daar proberen ze nog altijd zwelgend in het grote gelijk en vaak zonder enige kennis van zake driftig hetzelfde driehoekje door de cirkel te meppen. In onze kersverse, paars-groene regering moeten er vast en zeker een aantal de dienst uitmaken. Al zeker wanneer het over klimaatopwarming en -doelstellingen gaat. Zo hebben ze besloten om de kerncentrales in 2025 in ons land definitief dicht te spijkeren. Over de energietekorten die dit teweeg kan brengen en de exorbitante prijsstijgingen voor energie die dit met zich zal meebrengen, zullen ze zich naar eigen zeggen volgend jaar wel buigen. Alles op zijn tijd.
Ecologische holocaust
Als alternatief komen er onder andere gascentrales. Jazeker, die gascentrales waarvan er ondertussen in België al een waslijst werden gesloten vanwege de lage financiële rendabiliteit. Komt er nog bovenop dat die gascentrales een CO2-uitstoot hebben die gemiddeld veertig keer hoger ligt dan de aftandse kerncentrales die vandaag in dienst zijn. Toegegeven, onze kerncentrales zijn inmiddels hoogbejaard maar dat zegt niets over efficiëntie en vervuiling. Ook wil de paars-groene regering biomassacentrales. “Biomassa is één van onze bronnen van groene stroom. Groene energie uit groen dus”, jubelen de grote energiespelers mee in koor. Zij kunnen zich weer laven aan miljardensubsidies. De meeste van die biomassa moet echter geïmporteerd vanuit het buitenland. Lees: peperduur en erg milieuonvriendelijk (verwerking, transport, opslag, …). Dan zwijgen we nog over de bossen die massaal worden gekapt om die biomassacentrales op gang te houden. Tuurlijk. Er zijn ook andere bronnen van biomassa maar die zijn vandaag niet meer dan wat spielerei. Laten we het zelfs niet over het CO2 saldo hebben van biomassacentrales. Een soort van ecologische holocaust voltrekt zich.
“Nieuwe groene dromen bij de vleet. Onderhand hinken we in Vlaanderen sowieso al achter eerder gemaakte milieudoelstellingen aan.”
Pseudo-groen
Ondertussen orakelen zelfverklaarde experten in de milieu-arena dat ook wij als burgers nog beter ons best moeten doen. Ingrijpende renovaties doorvoeren, zwaar isoleren, driedubbele beglazing, warmtepompen, vloerverwarming en dies meer: noem het op en je moet er je woonst willens nillens mee uitrusten. Probleem: wereldvreemde politici en dito beleidsmakers gaan er blijkbaar van uit dat iedere Belg ergens in een keukenlade nog veertig- à vijftigduizend euro (of meer) op overschot heeft om al die dingen tot waarheid te maken. Zeker na een gezondheidscrisis die al bijna een jaar aansleept en de economie in het slop heeft geholpen. Daardoor begint menig Belgisch huisgezin stilaan de eigen spaarcenten op te souperen. Tja, dan is vloerisolatie het minste van je zorgen. Het houdt niet op. Ook duurzame warmtenetten vormen de nieuwe mantra. Dé ultieme oplossing voor lokale energieproductie (voor verwarming) roeptoeteren gretige, pseudo-groene profeten die vooral de geur van vers geld ruiken. In Vlaanderen zijn er vandaag nauwelijks tien van die warmtenetten. In een soort van embryonaal stadium dan wel. Ze produceren bij wijze van spreken net genoeg voor een hulpverwarming ergens in een achterkamertje van twee bij twee.
Fophybride
Nieuwe groene dromen bij de vleet. Onderhand hinken we in Vlaanderen sowieso al achter eerder gestelde milieudoelstellingen aan. Tegen 2020 moest elke woonst binnen de Vlaamse taalgrens minstens over dubbel glas beschikken voor alle raampartijen. Doe de test en loop even door je straat. Ik heb het gedaan. Op veel plaatsen nog steeds enkel glas, glas-in-lood godbetert of in de beste gevallen eerste generatie spaarglas. Dat is trouwens heel begrijpelijk. Al die eco-ingrepen kosten handenvol geld. Geld dat het gemiddelde Belgische gezin helemaal niet op overschot heeft. De subsidies die ze voor al die (gedwongen) renovatiegekte kunnen ontvangen, zijn in die optiek niet meer dan ordinaire kruimels wanneer je ziet wat installateurs en aannemers voorrekenen. De zware, nephybride SUV’s (zescilinder en 400 pk, mijnheer) waarmee ze van de ene werf naar de andere racen, moeten immers ook betaald. Oh, ironie.
“In Vlaanderen zijn er vandaag nauwelijks tien van die ( duurzame) warmtenetten. In een soort van embryonaal stadium dan wel. Ze produceren bij wijze van spreken net genoeg voor een hulpverwarming ergens in een achterkamertje van twee bij twee.”
Gevarieerde energiemix
De oplossing ? Een gevarieerde energiemix waar voor de meest gunstige en meest efficiënte energiebronnen een prioritaire plaats is. Een mix waarbij kernenergie niet de facto als een superverspreider van milieuvervuiling wordt weggezet. Een energiemix die energievoorziening garandeert aan democratische prijzen voor iedereen. In Nederland willen ze inmiddels af van gas en onderzoeken ze er tegelijkertijd de mogelijkheid om nieuwe, hoogperformante kerncentrales te bouwen. Sterker nog: premier Rutte wil tegen 2025 al de eerste spadesteek in de grond. Onze Noorderburen zijn op dat vlak niet eigenzinnig. Zij volgen gewoon de adviezen van het VN-klimaatpanel dat stelt dat kernenergie deel moet uitmaken van een evenwichtige energiemix. Althans wanneer we de opwarming van de aarde binnen aanvaardbare grenzen willen houden. Wie naar de Nederlanders kijkt, ziet dat ze qua milieudoelstellingen (en de daarbij horende overheidsschuld) er trouwens heel wat beter voor staan dan België. Zouden er in Nederland dan toch slimmere mensen de plak zwaaien ? Bottom line: onze klimaatdoelstellingen mogen best wel ambitieus zijn. Maar, je moet op dat vlak niet willen lopen wanneer je niet eens kan kruipen, laat staan fatsoenlijk wandelen. Wie denkt dat wel te kunnen, die gelooft in milieusprookjes.
